“Er wordt nogal eens gedacht dat er in Nederland geen armoede bestaat”, aldus Anton Schins, een van de initiatiefnemers. “Dat komt omdat we denken dat armoede alleen met geld te maken heeft en met het idee dat de overheid een minimum-inkomen garandeert. Maar in de praktijk hebben we ontdekt dat het anders ligt. Dat is tenminste onze ervaring vanuit studentenhuis Leidenhoven.”

Het zijn vooral ouderen en minder-validen die te lijden hebben. De overheid garandeert weliswaar een minimum-inkomen, maar bekommert zich verder niet veel om hun leefsituatie. En aangezien mensen denken dat de overheid zich hier mee bezighoudt, leven veel ouderen en zieken geïsoleerd, ingesloten in hun woning. Ze hebben moeite de straat op te gaan, omdat zij bang zijn het slachtoffer te worden van straatgeweld.

Thuis wordt nauwelijks naar hen omgekeken. Ze ontvangen weinig bezoek, soms ook niet van eigen familie. Deze situatie, waar jonge mensen nauwelijks een voorstelling van kunnen maken, doet zich voor in Amsterdam Oud-West, op loopafstand van studentenhuis Leidenhoven.

Anton: “Zoals de heilige Jozefmaria Escrivá in de eerste tijden van het Opus Dei deed, hebben we vanuit Leidenhoven het initiatief genomen om bezoeken te brengen aan buurtbewoners die dit het meest nodig hebben. Vrijwel alle bewoners van Leidenhoven doen hier aan mee. We gaan maandelijks een paar keer op bezoek. Je beseft dan hoe belangrijk het is anderen een hart onder de riem te steken, ook al kun je structureel weinig verbetering brengen in hun situatie.

Sinterklaas

Een van de aanleidingen om op bezoek te gaan is Sinterklaas.

Het is inmiddels goed gebruik dat de studenten van Leidenhoven vergezeld van de Goedheiligman naar zieken en bejaarden gaan. Niet alleen bewoners, maar ook vrienden van het huis doen eraan mee. Het enige wat nodig is, is een auto met chauffeur die Sint en Piet kan vervoeren.

Bij de bezoeken geloven jongeren vaak hun ogen niet. Dit jaar brachten ze op 4 en 5 december elf bezoeken. Het eerst bij een gezin waarvan de moeder ernstig ziek was. Daarna bij een vrouw die in betere tijden beeldhouwster was, maar nu reuma aan haar handen heeft. Vervolgens bij een oudere dame die sinds jaren blind is, maar haar goede humeur bewaard heeft onder de moeilijke omstandigheden waaronder zij nu leeft. Een ander bezoek was bij een vrouw die sinds dertig jaar haar huis niet uit kan wegens ziekte.

De jongeren brengen de bezoeken met grote voldoening en vallen van de ene verbazing in de andere. Voldoening is ook af te lezen bij de ouderen en zieken, die vereerd zijn met de komst van de Goedheiligman. Ton, een achterbuur, die regelmatig bezocht wordt, kan zijn huis ook niet uit. Als gevolg van een ernstige diabetes is een van zijn benen geamputeerd. Hij was grieperig en was bang dat hij daardoor Sinterklaas niet kon ontvangen. Een dag voor de afspraak belde hij echter op: “Ik voel me al een stuk beter, wil je aan de Sint vragen of hij toch kan komen?”

Sebastiaan is een van de vrijwilligers. Na een paar bezoeken zei hij: “Ik kijk nu heel anders tegen mijn eigen leven aan.” Vooral de opgewekte blinde dame maakte indruk op hem en op de andere studenten. Ze beloofden haar weer spoedig op te zoeken.

Oecumenische burenhulp

Na de Sinterklaasbezoeken gingen de studenten naar de leiding van Burenhulp, een oecumenische organisatie die de bezoeken in Amsterdam Oud-West coördineert. Die zeiden dat ze heel tevreden waren met de ondersteuning van de studenten. Ze kunnen de hulp van jonge mensen goed gebruiken. Soms doen bewoners van Leidenhoven karweitjes voor ouderen: een kast verplaatsen, een muur schilderen, kleine reparaties verrichten, etc. Wat de mensen echter het meest op prijs stellen is de gelegenheid om met de studenten te praten en hun zorgen of problemen aan hen voor te leggen.

De Sint en zijn Pieten hebben zich voorgenomen niet te wachten tot volgend jaar 5 december om de ouderen en zieken weer op te zoeken.