Ik probeer God te vinden in muziek en schilderen. Er zijn veel dingen die me helpen. Het eerste is misschien het vinden van momenten van rust en stilte gedurende de dag, maar niet om mijn geest leeg te maken: het gaat om rust en stilte om met God te praten en te proberen meer verliefd op Hem te worden.
Ik probeer een rustige plek te vinden; een kapel als dat mogelijk is. Ik weet dat Jezus daar in het Tabernakel is (dertig jaar oud en met een baard!); ik praat met Hem over wat ik ga doen gedurende de dag en over de mensen die ik zal ontmoeten. Ik open het Evangelie en probeer er uit te leren. Dan ben ik klaar om te schilderen, te zingen en alles te doen wat ik moet doen.
Iets anders wat me helpt is het gebruik van ‘wekkers’, voorwerpen die me helpen aan God te denken terwijl ik werk: een familiefoto, een afbeelding van Onze Lieve Vrouw, een paar letters op een stukje papier, dus als ik graffiti schilder, herinner ik me om het aan te bieden voor een intentie, en als ik op een concert speel, kan ik die activiteit omzetten in een tijd van gebed, het aanbieden voor vrede, voor een vriend... voor wat dan ook.
Maar als ik bij een concert ben of graffiti schilder, bid ik geen Weesgegroetjes; ik ga volledig op in wat ik aan het doen ben, vermaak me en heb een leuke tijd. Soms bid ik in de auto voor de mensen die ik ga ontmoeten tijdens de concerten, voor de andere artiesten, het publiek... Het is een publiek dat misschien niet naar me luistert (wat me nederig houdt), of anders applaudisseren ze veel en zweef ik en word ik wat ijdel, maar als ik God in gedachten houd, als ik aanwezigheid van God heb, corrigeer ik mijn intentie en zeg ik: "Heer, alle eer gaat naar U."
Iets anders wat voor mij werkt is het verzorgen (of proberen te verzorgen) van kleine dingen. Er zijn kleine details die andere mensen misschien niet zien, maar waarvan ik weet dat God ze ziet: een verfkwast schoonmaken, de kabels opruimen... De heilige Jozefmaria zei altijd dat hij veel kon vertellen over iemands innerlijke leven door naar de staat van zijn laden te kijken... De sleutel is om het te proberen!
De heilige Jozefmaria sprak ook over het belang van strijden. In een zeer onderhoudende ontmoeting met mensen in Brafa imiteerde hij een polsstokhoogspringer en vertelde hij het verhaal van een man die trainde om zijn sprong te verbeteren, maar op een dag had hij niet genoeg getraind, of zich niet opgewarmd, of te veel gegeten... en hij blesseerde zichzelf. Wat deed hij toen? Hij deed een nieuwe poging; hij probeerde het opnieuw. Wij doen hetzelfde. Als we iets stoms doen, dan blijven we niet bij de pakken neerzitten, we blijven strijden.
Ik weet niet of ik de wereld zal redden, maar dit is wat ik kan doen. Ik moet met mijn voeten op de grond blijven en proberen mezelf te vullen met Gods liefde en die te verspreiden waar ik ook ga met wat ik kan, namelijk muziek en schilderen.